Το Πετροκοπιό είναι το επιβλητικότερο αρχαιολογικό αξιοθέατο του νησιού, ένα αρχαίο λατομείο μαρμάρου ρωμαικής εποχής. Τα αρχαία «ημίεργα», τα ημιτελή δηλαδή αρχιτεκτονικά μέλη, είναι κατάσπαρτα ως εκεί που σκάζει το κύμα, στην βοτσαλωτή ακτή. Ανάμεσά τους διακρίνουμε σπόνδυλους κιόνων, ένα αρχαϊκό ιωνικό κιονόκρανο, κάποια ορθογώνια παραλληλεπίπεδα και ένα σε τέλειο σχήμα κύβου.

Μετράμε κάποιων τις διαστάσεις.Ο σπόνδυλος ενός κίονα, με άψογο σχήμα κυλίνδρου, έχει ύψος 1,05 μ έτρα κ αι διάμετρο 1,85 μ έτρα. Α ν λ άβουμε ω ς ε ιδικό βάρος του μαρμάρου το 2,5, τότε το βάρος του σπονδύλου φτάνει τους 7 τόνους! Το ορθογώνιο παραλληλεπίπεδο με μήκος 2,40, πλάτος 1,30 και ύψος 1 μέτρο, πλησιάζει σε βάρος τους 8 τόνους! Ο κύβος, επίσης, με μήκος ακμής 1,17 μ. ζυγίζει 5 τόνους.

Λίγο πιο πάνω από την ακτή εντοπίζουμε τον χώρο του Αρχαίου Λατομείου. Μέσα στο δύσβατο έδαφος με τις βαθειές εκσκαφές διατηρούνται πολύ ρεαλιστικά οι κάθετες λείες λαξεύσεις, από τις οποίες προήλθε η ολόλευκη πρώτη ύλη για την κατασκευή των αρχιτεκτονικών μελών, που έχουν απομείνει ως τις μέρες μας στην ακτή. Τα υπόλοιπα κομμάτια -πολύ περισσότερα βέβαια- φορτώθηκαν σε πλοία και μεταφέρθηκαν στα αντικρινά παράλια της Ιωνίας. Εκεί, χρησιμοποιήθηκαν για την κατασκευή ενός σημαντικού μέρους των αρχιτεκτονικών μνημείων της αρχαίας Εφέσου.

Με βότσαλα αρχικά και με αμμώδη βυθό στη συνέχεια, το Πετροκοπιό μπορεί να θεωρηθεί ένας ελκυστικός κολυμβητικός προορισμός. Εδώ ο Δήμος Φούρνων έχει διαμορφώσει έναν άνετο χώρο στάθμευσης για τα αυτοκίνητα, ενώ για τους επισκέπτες έχει δημιουργήσει μια φιλική πρόσβαση με καλοφτιαγμένα πέτρινα σκαλοπάτια ως την ακτή.

 Ο Άγιος Μηνάς είναι το τρίτο μεγαλύτερο νησί του συμπλέγματος των Φούρνων που βρίσκονται μεταξύ Σάμου και Ικαρίας. Έχει έκταση 2,343 Km2 και σύμφωνα με την απογραφή του 2011 έχει 3 κατοίκους.

Γεωλογικά αποτελείται από σχιστολιθικά και ασβεστολιθικά πετρώματα με απόκρημνες ακτές και πολλούς κολπίσκους. Στο νησί ζουν προστατευόμενα είδη πουλιών κι φυτών, είναι ενταγμένο στο ευρωπαϊκό πρόγραμμα φύση (Natura) 2000. Στο έδαφός του ευδοκιμούν πολλά φυτά όπως το Θυμάρι τα Φρύγανα, το Θρούμπι, η Μακκία, η Φασκομηλιά ενώ πολλά είδη πουλιών γεννούν εδώ, όπως ο μαυροπετρίτης και ο Θαλασσοκόρακας.

Στο νοτιότερο κάβο των Φούρνων, υπάρχουν εγκαταστάσεις στρατιωτικού φυλακίου, που στα χρόνια του πολέμου έλεγχε τις θαλάσσιες προσβάσεις προς την πρωτεύουσα του νησιού.

Το φυλάκιο είναι πετρόχτιστο και σοβαντισμένο, μ’έναν κύριο κι έναν βοηθητικό χώρο, με εγκαταστάσεις τζακιού και περιμετρικά πορτοπαράθυρα, κάποια από τα οποία έχουν χτιστεί. Στους τοίχους υπάρχουν πάμπολλα χαράγματα, με αρχικά ονομάτων και χρονολογίες ακόμη και από την δεκαετία του ‘50. Εξωτερικά του φυλακίου υπάρχουν τέσσερα τσιμεντένια πηγάδια με σιδερένια καπάκια για την συλλογή νερού.

Άλλα χαρακτηριστικά στοιχεία του τόπου είναι μια πετρόχτιστη σκοπιά σε θέση στρατηγική, στον λοφίσκο πάνω απο το φυλάκιο, για να ελέγχει όλες τις Ν-ΝΑ και ΝΔ θαλάσσιες προσβάσεις στους Φούρνους.

Αγναντεύοντας το πέλαγος απο την πετρόχτιστη σκοπιά, εκτός απο τις ακατοίκητες βραχονησίδες που φαίνονται περιμετρικά των Φούρνων, και διακρίνοντας στο βάθος του ορίζοντα την Πάτμο στα νότια, νοτιοανατολικά τους Αρκιούς, το Μαράθι και τους Λειψούς, ανατολικά το Αγαθονήσι, την Σάμος και τα παράλια της Τουρκίας, νοτιοδυτικά την Αμοργός και τη Δονούσα και δυτικά την Νάξος και το ακρωτήριο Πάπας της Ικαρίας, κατανοόυμε απολύτως την στρατηγική σημασία του σημείου αυτού και τους λόγο που το φυλάκιο χτίστηκε εκεί.

Η περίφημη μαρμάρινη σαρκοφάγος των ρωμαϊκών χρόνων, που βρέθηκε σε οικόπεδο νότια της εκκλησίας του Αγ. Νικολάου.

Οι διαστάσεις του αρχαίου ευρήματος είναι εντυπωσιακές: ύψος 1,10, μήκος 2,38 και πλάτος 1,10 μέτρα. Στα πλάγια εξακολουθεί να διακρίνεται η επιγραφή: "ΕΠΑΜΕΙΝΩΝ ΤΗΛΩΝΟΣ ΚΑΙ ΦΙΛΤΗΣ ΗΡΩΣ ΧΡΗΣΤΕ ΧΑΙΡΕ, ΕΤΩΝ Κ.Ε.".

Κατά την αρχαιολόγο Μαρία Βιγλάκη-Σοφιανού: "Η σαρκοφάγος αποτελεί, σύμφωνα με την επιγραφή της, το ταφικό μνημείο του 25χρονου Επαμείνονος, γιου του Τήλωνος και της Φίλτης. Η σαρκοφάγος είναι αλεξανδρινού τύπου, χρονολογείται στους ρωμαϊκούς χρόνους και προσδιορίζει τη θέση του ρωμαϊκού νεκροταφείου των αρχαίων Κορσεών".

Η λάρνακα λοιπόν αυτή επιβεβαιώνει ότι κατά την ελληνιστική εποχή οι Φούρνοι κατοικούνταν και μάλιστα με αξιόλογο οικισμό.

Η ευρύτερη περιοχή που περιβάλλει τον βραχώδη λόφο του Αγίου Γεωργίου, με συνολική έκταση 36 στρεμμάτων,  είναι ίσως ο σημαντικότερος αρχαιολογικός χώρος των Φούρνων.  

Λίγο νοτιότερα του ναΐσκου προς το εσωτερικό του λόφου, συναντάμε ανάμεσα στα καθαρισμένα ψηλά χόρτα έναν πελώριο συμπαγή βράχο από μαρμαρόπετρα, που το μήκος του ξεπερνάει τα 12 μέτρα. Στη λοξή όψη του βράχου υπάρχουν χαραγμένα κάποια δυσδιάκριτα γράμματα, ανάμεσα στα οποία διασώζεται και η πολύ ενδιαφέρουσα επιγραφή που χτύπησε στον βράχο κάποιος φρουρός της ακρόπολης: «ΕΠΙΓΟΝΟΝ ΠΟΘΩΝ ΦΥΛΑΤΤΩ ΚΟΡΣΗΙΤΩΝ ΑΚΡΟΠΟΛΙΝ». Με την επιγραφή αυτή έχουμε ακριβή στοιχεία για το όνομα της Ακρόπολης. Εδώ πρέπει να πούμε ότι η λέξη «ΚΟΡΣΗΙΤΩΝ» στην επιγραφή, παραπέμπει στην αρχαία ονομασία των Φούρνων, που ήταν «Κοράσιαι νήσοι».

Τριάντα (30) περίπου μέτρα πίσω από το ιερό του Αη-Γιώργη υπάρχει σωρός από λαξευτούς ογκόλιθους, που κάποτε σχημάτιζαν έναν πύργο παρατήρησης. Άλλοι ογκόλιθοι αποτελούν τμήμα του αρχαίου τείχους προς τα ΝΑ, που σώζεται σε ύψος ενός περίπου μέτρου.

Κατηφορίζοντας μερικά μέτρα πιο κάτω συναντάμε μια λαξευτή υποδομή αποχέτευσης και μια σειρά από ευδιάκριτα, λαξευμένα στον συμπαγή βράχο σκαλοπάτια.

Υπάρχει επίσης βάση αγάλματος με μια δυσδιάκριτη επιγραφή. Ακριβώς πάνω από τα σκαλοπάτια με το αποχετευτικό αυλάκι διατηρείται ένα τμήμα τείχους, μήκους 3 περίπου μέτρων και μέγιστου ύψους τουλάχιστον 2.5 μέτρων.

Σκαλισμένα στον βράχο διακρίνουμε τα γράμματα «Θ Τ Ι Σ». Ένα μεγαλύτερο τμήμα τείχους υπάρχει λίγο πιο πάνω.

Η ακρόπολη των αρχαίων Κορσηιτών πρέπει να διέγραψε μια ιστορική διαδρομή τουλάχιστον 500 ετών, από τα ελληνιστικά χρόνια (3ος αι. π.Χ.) ως τη ρωμαϊκή εποχή (2ος - 3ος αι. μ.Χ.).

Από την κορυφή του λόφου, σε υψόμετρο 180 μέτρων, η θέα είναι μοναδική. Ο οικισμός των Φούρνων προβάλλει σε τέλεια κάτοψη αποκαλύπτοντας όλες τις ρυμοτομικές του λεπτομέρειες, την προκυμαία και το λιμάνι. Εντυπωσιακή είναι και η συνολική εικόνα του ευρύτατου όρμου, καθώς και του επιβλητικού όγκου της Θύμαινας, ενώ στ’ ανοιχτά, τελείως μοναχικό, ορθώνει τον κωνικό του όγκο το Αλατσονήσι.

Τα Κουμαρά είναι η περιοχή των Φούρνων με την εντονότερη βλάστηση.

Μία έκταση 250 στρεμμάτων κατάφυτη από πεύκα και κουμαριές, εκ των οποίων πήρε και το όνομα η περιοχή, δημιουργούν ένα τοπίο μαγευτικό.

Κρυμμένο μέσα στα πεύκα βρίσκεται η εκκλησία της Ευαγγελίστριας η οποία είναι η αρχαιότερη του νησιού και χρονολογείται στις αρχές του 18ου αιώνα.

Η παραλία των Κουμαρών είναι απο τις μεγαλύτερες του νησιού με πανέμορφα κρυστάλλινα νερά.

Αρχαιολογικός χώρος με διάσπαρτα αρχαία αρχιτεκτονικά μέλη τόσο στον αύλειο χώρο, όσο και στην τοιχοποιία του ναού. Σύμφωνα με το Αρχ. Δελτίο 36/1981 της ΚΑ’ Ε.Π.Κ.Α., «στο λόφο της Αγίας Τριάδας υπάρχει ορθογώνιο κτήριο με ισοδομική τοιχοδομία από λευκό μάρμαρο, πάνω σε θεμέλιο από σχιστόλιθους. Στην ΒΑ πλευρά σώζεται σε ύψος 0.95μ., ενώ στην ΝΔ σε ύψος 1,50 μ. Οι άλλες δύο πλευρές είναι ενσωματωμένες στον αναλημματικό τοίχο του περιβόλου της εκκλησίας. Μαρμάρινα αρχιτεκτονικά μέλη είναι σκόρπια στις πλαγιές του λόφου. Στα βόρεια της Αγίας Τριάδας σώζεται η κόγχη του ιερού και το πλακόστρωτο δάπεδο παλιότερης εκκλησίας, ενώ στις παραστάδες της πόρτας χρησιμοποιήθηκε υλικό από το παλαιότερο κτήριο. Η κατασκευή και η θέση του κτηρίου δείχνουν ότι πρόκειται για ελληνιστικό πύργο,αντίστοιχο προς το Δράκανο της Ικαρίας, που βρίσκεται απέναντι σχεδόν».